بررسی جمعیت‌شناسی و آسیب‌شناسی بیماری ناخنک در بیمارستان شفای کرمان

هدف: تعیین نوع پاتولوژی ناخنک در جراحی‌های انجام شده در بیمارستان شفای کرمان. روش پژوهش: این مطالعه به روش مقطعی و توصیفی- تحلیلی در کلیه افرادی که از فروردین ماه ۱۳۹۰ تا شهریور ماه ۱۳۹۱ در بیمارستان شفای کرمان تحت عمل جراحی ناخنک قرار گرفته بودند (۱۱۱ نفر) صورت گرفت. اطلاعات زمینه‌ای شامل سن و جنس، یافته‌های بالینی شامل سمت چشم درگیر ناخنک و pingecula در چشم مقابل، محل ناخنک، میزان پیش‌رفت ناخنک به طرف مرکز قرنیه و وسعت ضایعه در ناحیه لیمبوس، قطر مردمک، نوع پاتولوژی درجه‌بندی (Grading) بیماری همراه و تکنیک جراحی و یافته‌های پاتولوژی نمونه‌ها در فهرست ثبت اطلاعات درج گردید. در نهایت کلیه داده‌های جمع‌آوری شده مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافته‌ها: در ۵۴ درصد از افراد، چشم راست درگیر بود. در بررسی چشم مقابل، ۵۰ درصد از افراد دارای ناخنک و ۴۰ درصد دارای پینگاکولا بودند. کاهش دید، بیش‌ترین علت مراجعه (۷۹ درصد) بود و ناخنک در ۹۴ درصد افراد در سمت نازال دیده شد. میانگین پیشرفت ضایعه، وسعت ضایعه و قطر قرنیه به ترتیب ۳/۹، ۶/۱ و ۱۱ میلی‌متر بود. در ۶ نفر پاتولوژی‌های squamous cell carcinoma (SCC)، Carcinoma insitu و CIN دیده شد. شصت و چهار درصد افراد در رده سنی بیش از ۵۰ سال و ۵۳ درصد مبتلایان زن بودند اما از نظر سن و جنس تفاوت آماری معنی‌داری وجود نداشت. در افراد مبتلا به ناخنک درجه یک، پاتولوژی با تمایل بدخیمی وجود نداشت. در افراد مبتلا به درجه دو در آسیب‌شناسی (Grade)، بیش‌ترین نوع Carcinoma insitu و در افراد مبتلا به درجه سه، از نوع SCC بود. شصت درصد افراد با روش conj flap و۴۰ درصد افراد با روش Bare Sclera تحت عمل جراحی ناخنک قرار گرفتند. نتیجه‌گیری: با توجه به مشاهده تعدادی از موارد بدخیمی Carcinoma insitu و SCC در بیماران با تشخیص بالینی ناخنک در بررسی آسیب‌شناسی، توصیه می‌شود کلیه موارد ناخنک برداشته شده از نظر آسیب‌شناسی مورد بررسی قرار گیرند.